Μια ομορφη μερα....

Καλησπέρα, σήμερα είναι επιτέλους Παρασκευή... υπό κανονικές συνθήκες δεν έχει καμία σημασία αν είναι Παρασκευή μια που η κόρη μου το σάββατο το πρωί έχει ωδείο κοινώς το ξύπνημα δεν το γλυτώνω.. αλλά αύριο το μάθημα δεν τα γίνει και επιτέλους θα κοιμηθώ λίγο παραπάνω, θα ακυρώσω όλα τα ξυπνητύρια και θα αφήσω να με ξύπνήσουν τα πουλάκια που κελαϊδούν πάνω στα δέντρα....

Όπως καταλαβαίνετε η διάθεση μου είναι καλή και ας είμαι πτώμα... και όπως είδατε εχθές ανανέωσα σχεδιαστικά την σελιδούλα μου... είχα λίγο βαρεθεί να τη βλέπω έτσι και ειδικά τώρα που φαίνεται να ανοίγει ο καιρός ήθελα να φτιάξω κάτι λιγότερο βαρύ.. χα χα χα... Φυσικά περιμένω να μου πείτε την γνώμη σας μία που εσείς βασικά μπαίνετε στη σελίδα και διαβάζετε τα ποστ μου ενώ εγω διαβάζω τα δικά σας...

Λοιπόν την προηγούμενη Δευτέρα ήταν η παρέλαση της 25 Μαρτίου και εγώ φυσικά βρισκόμουν στην πλατία της Κερατέας ... προσπαθώντας να κρύψω την συγκίνηση από τα μάτια μου.. γιατί ήμουν συγκινημένη? Γιατί η κορούλα μου (που με έφτασε στο ύψος, βουτάει τα ρούχα μου, τα παπούτσια μου της είναι μικρά αλλά το "μικρή κορούλα μου" δεν αλλάζει με τίποτα..) ήταν σημειοφόρος και είχε ένα χαμόγελο που φώτιζε όλη τη πλάτια... Η καημένη, της έλεγαν στη τάξη πως θα της πέσει η σημαία από το πολύ βάρος ... χα χα.. και είχε πολύ άγχος μέχρι που τελικά είδε πως δεν ήταν και τόσο βαριά και ηρέμησε.. μόνο ο αέρας ήταν λίγο ενοχλητικός... Βασικά τράβηξα βίντεο σχεδόν όλη την παρέλαση αλλά τράβηξα και κάποιες φωτογραφίες και κάποιες άλλες τις τράβηξε η πεθερά μου... και φυσικά δεν μπορούσα να μη τις μοιραστώ μαζί σας.

Εδώ είναι η κόρη μου με τη σημαία και εκεί απέναντι είμαι και εγώ... 

έιμαι αυτή η κοντούλα (παρ'όλο που φόρουσα τακούνια) με το μαύρο παλτό,
το μπλέ κασκόλ και το κινητό στο χέρι...
και το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.. χα χα χα...

Εδώ η κορη μου παλεύει με τον αέρα..

Και εδώ δεν χρειάζεται να πω τίποτα....

Πανέμορφα παιδιά με πανέμορφες στολές...